Ένα πρόβλημα που απασχολούσε τους κατοίκους που ήρθαν από τα χωριά νότια της Τραπεζούντας, που βρίσκονταν σε μια απόσταση από πενήντα έως εκατό χλμ. από αυτή, οι οποίοι αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων που ήρθαν εδώ, ήταν και το όνομα που θα έπαιρνε το νέο χωριό, στο οποίο θα ζούσαν για πάντα και αυτοί και τα παιδιά τους. Για το σκοπό αυτό έγιναν πολλές γενικές συνελεύσεις των προσφύγων κατοίκων του χωριού, το οποίο άρχισε δειλά δειλά να σχηματίζεται στη θέση όπου τελικά επιλέχθηκε από την αρμόδια επιτροπή, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ατέρμονες συζητήσεις, διαφωνίες, αντιπαραθέσεις, που πολλές φορές ξεπερνούσαν τα επιτρεπόμενα όρια, οπότε με τις παρεμβάσεις των ψυχραιμότερων αποκαθίστατο η τάξη. Και όλα αυτά γιατί η κάθε ομάδα κατοίκων επιθυμούσε και πρότεινε να δοθεί το όνομα του δικού της χωριού στον Πόντο. Έτσι στην τελευταία γενική συνέλευση ο πρόσφυγας από το Χατς ονόματι Αναστάσιος Πολυχρονίδης, θείος του γράφοντος, εν όψει της διαφαινόμενης αδιαλλαξίας των διαφόρων ομάδων και της δεδομένης ασυμφωνίας τους και της εμμονής τους στις απόψεις τους, σε ό,τι αφορά την ονομασία του νέου χωριού, πήρε το λόγο και έκανε την εξής συμβιβαστική πρόταση και είπε: ξέρετε, ανάμεσα στα χωριά Χατς και Άγιος Φωκάς υπάρχει «Ένα Ωραίο Κάστρο» για να μη μαλώνουμε και να δώσουμε τέλος σ’ αυτή τη διαμάχη μας, να δεχτούμε όλοι να δώσουμε στο νέο χωριό μας το όνομα «Ωραιόκαστρο» σ’ ανάμνηση του Ωραίου Κάστρου.
Η πρόταση έγινε δεκτή σχεδόν από όλους τους παριστάμενους με χειροκροτήματα και επευφημίες. Και έτσι δόθηκε το όνομα Ωραιόκαστρο. Και νομίζω ότι ήταν επιτυχημένο και ωραίο όνομα σε σχέση μ’ αυτά που προτείνονταν.
Αδάμ Τσακαλίδης
Η ονομασία
του νέου χωριού
